اثربخشی طرحواره درمانی بر افزایش مهارتهای زندگی دانش آموزان کم توان ذهنی خفیف (کودن یا کند ذهن یا کم استعداد(:هوشبهر بین 55-50 تا 70)

زمینه و هدف:هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی طرحواره درمانی بر افزایش مهارتهای زندگی دانش آموزان کم توان ذهنیخفیف (کودن یا کندذهنی یا کم استعداد):هوشبهر بین 55-50 تا 70 دانش آموزان ناسازگارپسر آموزش وپرورش شهر بهنمیر استان مازندران در سال تحصیلی 1395-1394 است. روش بررسی :جامعه آماری این پژوهش راکلیه دانش آموزان ناسازگار پسر (هوشبهر بین 55-50 تا 70) شهر بهنمیر استانمازندران در سال تحصیلی 1395-1394 تشکیل می دهد.نمونه این پژوهش برابر یک بررسی آزمایشی واجرای تست هوش وکسلر کودکان وشناسایی این کودکان، انجام تحقیق با استفاده از پرسشنامه یانگ 60 نفر از این دانش آموزان که دارای طرحواره های ناسازگار بالایی بودند انتخاب وبه طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند (30 نفرآزمایش و 30 نفر کنترل).سپس جلسات طرحوارهدرمانی به تعداد 12 جلسه به صورت گروه درمانی هفتگی 90 دقیقه بمدت سه ماه برگزار شد. بعد از اجرای جلسات داده هایجمع آوری شده مورد تحلیل قرار گرفت.برای تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس استفاده شده است.ابزار این پژوهش،شامل تست هوش وکسلرفرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (SQ-SF) وهمچنین 12 جلسه طرحواره درمانی به صورت درمان گروهی است. یافته ها:نتایج پژوهش نشان داد ،با بدست آوردن میانگین نمرات قبل وبعد از مداخله در دو گروه آزمایش وکنترل نتایج نشان داد که طرحواره درمانی در افزایش مهارتهای زندگی دانش آموزان ناسازگار(هوشبهربین 55-50 تا 70) و معنی داری آن در سطح (P<0.05)، می توان چنین استنباط نمود که بین دو گروه از نظر افزایش مهارت زندگی ،تفاوت معنا داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری:نتایج ،حاکی از وجود تفاوت معنی داری بین سازگاری وافزایش مهارت زندگی با استفاده از طرحواره درمانی دردانش آموزان ناسازگار بود یعنی طرحواره درمانی،مهارتهای زندگی دانش آموزان ناسازگار پسر(هوشبهر بین 55-50 تا 70) را افزایش می دهد. یافته های این پژوهش پیشنهاد می کند که دانش آموزان با طرحواره های ناسازگاردرآموزش وپرورش های دیگر شناسایی واز طریق مداخلات روانشناختی از قبیل طرحواره درمانی درمان شوند.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، طرحواره های ناسازگار ، مهارتهای زندگی ، دانش آموزان پسر