سوخت های زیستی و کاربرد آنها

رشد سریع جمعیت جهان و افزایش مصرف سوخت های فسیلی ، نیاز به سوخت و غذا را افزایش داده است. بحران کمبودانرژی که جهان صنعتی امروز را به چالش بزرگی کشانده است ، پژوهشگران را مجبور به جست و جوی راهکارهای عملی برایچیره شدن بر این مشکل و پیامدهای آن و در نتیجه افزایش اهمیت سوخت های زیستی نموده است . سوخت زیستیاصطلاحی است برای انواعی از سوخت ها که منشا گیاهی یا جانوری دارند و از دیدگاه شیمیایی به استرهای مونوآلکیل دارشامل زنجیره های بلند از اسیدهای چرب گفته می شود . بایودیزل ، بایواتانول ، زغال زیستی ، سوخت های دیزل گازی مانندمتان و هیدروژن و ... از انواع سوخت های زیستی می باشند. بایواتانول رایج ترین سوخت زیستی می باشد واز تخمیر قندها،نشاسته های غنی غلات همچون ذرت ، گندم ، نیشکر، کاساوا و ضایعات کشاورزی و چوبی بدست می آید بایودیزل در واقع بهاسترهای مونوالکیلی از اسیدهای چرب بلند زنجیر گفته شده که از واکنش روغن های گیاهی یا حیوانی با هیدروکسید سدیمدر حضور کاتالیزور متانول یا اتانول بوجود می آیند .این واکنش ترنس تری فیکیشن نام دارد. بیوچار (Biochar) زغال تهیهشده از زیست توده های گیاهی و ضایعات کشاورزی است که سوختن آن ها در حضور کم و یا عدم حضور اکسیژن انجام میشود. بایو دیزل و بایو اتانول از مهم ترین سوخت های مورد استفاده در صنعت حمل و نقل می باشند. از مزایای بیوچار،مدیریتضایعات کشاورزی می باشد.همچنین سبب پالایش خاک، افزایش در ظرفیت نگهداری آب،ظرفیت تبادل کاتیونی و مقدار کربنخاک می باشد. در کل فناوری تولید سوخت زیستی می تواند موجب بهبود اکوسیستم های کشاورزی، کاهش انتشار گازهایگلخانه ای و وضعیت اقتصادی جامعه گردد. .البته این امر نیازمند مدیریت صحیح و اصولی می باشد.