قوم بلوچ وامنیت ملی

تأمین امنیت ملی ووجود تهدیدهای امنیتی نرم یکی از مهمترین موضوعات روز کشورها در ارتباط با تحولات حال وآینده جهان است. جهانی شدن اقتضا می کند کشورهایی که متشکل از اقوام هستند نسبت به دیگران برنامه ریزی دقیق وجامعتری داشته باشند. در کشور ایران بدلیل تشکیل شدن از اقوام متعدد نیاز به این امر مهم بیشتر احساس میگردد.یکی از اقوامی که در ایران زندگی میکنند قوم بلوچ هستند که در حاشیه ی مرزهای جنوب شرقی ساکنند. در مقاله پیش رو نگارنده از طریق روش اسنادی وتحلیلی به بررسی نقش قوم بلوچ در امنیت ملی می پردازد.وبااین پرسش که : چه تصوراتی از نقش قوم بلوچ در امنیت ملی کشور ایران می تواند وجود داشته باشد ؟ اقدام به تهیه مقاله حاضر نموده وهدف از اینکار شناسایی راهکارها وروشها ی برنامه ریزی درست جهت نیل به این مقصود می باشد.منطقه بلوچستان جزء مناطق بحرانی دائمی است زیرادوعامل اصلی پایین آمدن امنیت ملی یعنی فقر وفقدان عدالت فضایی در میان قوم بلوچ به شدت لمس می شودکه موجب فاصله گرفتن مردم منطقه از دولت مرکزی وایجاد حفره های دولت می گردد.عدم توسعه یافتگی وفقر در مناطق مرزی بسیار خطرناکتر از دیگر نقاط می باشد زیرا مرز نشینان مهاجرت کرده ، مرز ها خلی از سکنه میگردندوآسیب پذیری مرزها وامنیت انسانی وملی کشور راموجب خواهد شد.موزاییکی بودن قومی ایران یکی از عوامل واگرایی به حساب می آیداما در صورت رفتار دقیق وکارشناسی شده مسولین بالعکس سبب همگرایی خواهد شد

کلیدواژه ها:

امنیت ملی ، بلوچ ، ملل ، برنامه ریزی ، قوم