تبیین کارکرد پارکهای تکنولوژی در استراتژی توسعه تکنولوژی کشور

پارکهای علم و تکنولوژی STP) ها ) در دهه های اخیر به عنوان ابزاری کارآمد جهت توسعه تکنولوژیهای موردنیاز کشورها شناخته شده اند . کار ویژه این پارکها گسترش ارتباطات آموزشی و تحقیقاتی صنایع و شرکتهای مستقر در پارک با واحدهای دانشگاهی، آموزشی وتحقیقاتی پیشرفته و تکنولوژی محور است . این امر در راستای ارتقای تکنولوژی صنایع ( و افزایش مزیت و توان رقابتی آنها ) و ارتقای سطح مبادلات آموزشی، علمی و فنی بین محیطهای علمی و پژوهشی با صنعت و عرصه های کاربردی تکنولوژی صورت می گیرد . ویژگی اساسی این پارکها انجام فعالیتهای تحقیقاتی در قالب R&D ، مهندسی معکوس و تحقیقات توسعه ای ( وتجاری سازی نتایج تحقیقات ) بوده و معمولا تحقیقات بنیادینی که فاقد کارآیی لازم برای صنایع هستند، در آنها انجام نمی شود . مقاله حاضر با هدف تبیین نقش منحصربه فرد پارکهای علم و تکنولوژی در توسعه استراتژیک تکنولوژی تهیه شده است . در بخش اول این مقاله تاریخچه و ادبیات پاکها تشریح شده است در این بخش سابقه پیدایش، تعریف، ویژگیها و انواع پارکها مطرح شده است . بخش دوم اهداف و کارکردهای STP ها را برمی شمرد . بخش سوم به بررسی وضعیت فعلی پارکها در کشور پرداخته و به تحلیل وضعیت موجود و آسیب شناسی آن می پردازد . در بخش جمع بندی نیز بر ضرورت اتخاذ سیاستهای کلان و واحد برای توسعه پارکها در کشور و درعین حال تمرکززدایی و محلی سازی در تشکیل آنها تاکید شده است . نیز اشاره شده است که تشکیل پارکها توسط قطبها یا دانشگاههای صنعتی کشور، یک نیاز جدی در فرآیند توسعه صنعتی و تکنولوژیکی کشور است