نقش فضای باز مشترک درمجتمع های مسکونی برپایداری اجتماعی و تعامل افراد

امروزه به دلیل رشدبی رویه شهرنشینی و افزایش جمعیت شهرها الگوی ساخت مسکن به مجتمع های مسکونی تغییر یافته است این درحالی است که درمجتمع های مسکونی به عنوان اساسی ترین عرصه زندگی بخش اجتماعی و روان شناختی ساکنین کمتر مورد توجه قرارگرفته است ازمهمترین عواملی که درتامین این نیازها نقش حیاتی را ایفا می کند وجود فضای باز می باشد پژوهش حاضربه نقش اساسی فضاهای بازمشترک درمجتمع های مسکونی درافزایش تعاملات افراد می پردازد فرض براین است که باافزایش فضاهای بازمشترک تعاملات افراد نیز افزایش خواهد یافت دراین مقاله ازروش کیفی و توصیفی - تاریخی استفاده شده است ازیافته ها چنین نتیجه گیری میشود که خلق عرصه هایی برای خلوت گردهم آیی افزایش زمان حضورفضای سبزنقش اساسی درافزایش تعاملات افراد دارد

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، پایداری اجتماعی ، فضای بازمشترک ، تعامل افراد ، توسعه پایدار