پویش شهرنشینی در تبریز

موقعیت مناسب جغرافیایی شهر تبریز در مرکز آذربایجان و قرار گرفتن آن بر سر راه ارتباطی ایران- اروپا شرایطی را برای این شهر فراهم کرد تا مرکز مهم اقتصادی و اداری در سطح منطقه و کشور برای یک دوره تاریخی طولانی باشد. در تحقیق حاضر به بررسی پویش شهر نشینی در تبریز پس از 1340 هجری شمسی پرداخته شده است. در این راستا از روش تحقیق اسنادی استفاده شده و نتایج به دست آمده نشان دهنده آن است که از سال 1340 هجری شمسی به بعد سه عامل عمده، شهر تبریز را دچار تحول اساسی می کنند که عبارتند از اصلاحات ارضی، برنامه سوم توسعه که تبریز را بعنوان یکی از قطب های رشد کشور مطرح می کند و برای این منظور طرح های بزرگ صنعتی در تبریز اجرا می شود و اقتصاد نفت ایران که کشاورزی و استخراج مازاد تولید منطقه را از بین می برد و نقش دولت را در امور زندگی مردم بیشتر می کند. این عوامل موجب می شود کالبد شهر متحول شده و بافت های جدیدی پیرامون شهر شکل بگیرند و کم کم ساختار کنونی شهر ایجاد شود. پویش شهرنشینی تبریز در جهتی بوده که باعث شده با وجود اینکه شهر تبریز شباهت هایی را در روند تغییرات ساختار داخلی خود در دهه های اخیر با برخی شهرهای غربی نشان می دهد، اما در مجموع به لحاظ ساختار فضایی دارای ویژگی های یک شهر جهان سومی باشد.

کلیدواژه ها:

تبریز ، شهرنشینی ، پویش های اجتماعی ، توسعه اقتصادی ، مهاجرت ،