مناطق ساحلی دریای خزر در مسیر توسعه پایدار گردشگری

امروزه اهمیت گردشگری از نظر اقتصادی و اشتغالزایی به حدی است که میتوان آن را به عنوان نیروی محرکه اقتصادی هر کشوری محسوب کرد. گردشگری مزایای فراوانی دارد و میتواند منبع مهمی برای اشتغال باشد. گردشگری فعالیتی است که غیر از مزایای اقتصادی و اشتغالزایی، تأثیرات اجتماعی و فرهنگی بسیاری نیز دارد. یکی از آثار مهم و مفید پیشرفت جهانگردی در کشورهای در حال توسعه، ایجاد اشتغال و استفاده از نیروی انسانی مفید و متخصص میباشد. رواج و گسترش فعالیتهای جهانگردی سهم عمدهای در توسعه اقتصادی کشور خواهد داشت اما با توجه به اینکه جهانگردی به عنوان صنعتی سودآور و اشتغالزا شناخته شده است و در موازنه پرداختهای ارزی کشورها نقش مهمی را ایفا میکند، گردشگری در ایران به ویژه در مناطق ساحلی دریای خزر و استانهای مازندران، گیلان و گلستان هنوز با وجود موقعیت مناسب و مساعد جغرافیایی، عنایت مسئولین به امر گردشگری و وجود بسیاری از مواهب طبیعی تاکنون جایگاه واقعی خود را بدست نیاورده است. امروزه صنعت گردشگری به اندازهای اهمیت دارد که اقتصاددانان آن را صادرات نامریی در توسعه اقتصادی- اجتماعی کشورها نام نهادهاند. صنعت گردشگری از صنایعی است که در سالهای اخیر به سرعت گسترش یافته و در ردیف یکی از بزرگترین منابع درآمد جهان در آمده است . مقاله حاضر بر توسعه پایدار گردشگری در مناطق ساحلی دریای خزر به طور خاص، استانهای گیلان، گلستان و مازندران تأکید دارد. در این دیدگاه، توسعه گردشگری با استفاده از منابع موجود به گونهای است که ضمن پاسخ دادن به نیازهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ضوابط قانونی جامعه و انتظارات گردشگران قادر است وحدت و یکپارچگی، هویت فرهنگی، سلامت محیط زیست، تعادل اقتصادی و رفاه مردم محلی را نیز تأمین کند

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، مناطق ساحلی ، گردشگری ، گردشگر ، تعادل اقتصادی