رابطه جهت گیری زمان با اهمال کاری در دانشجویان دانشگاه یزد

چشم انداز زمانی یک بعد اساسی در سازه های زمانی روان است و فرایندهای شناختی تجارب بشر را در چارب چوب های زمانی گذشته، حال و آینده قرار می دهد، همچنین اشاره به جهت گیری افراد و نگرش آنان نسبت به گذشته، حال و آینده دارد. با توجه به اهمیت آشکار زمان در اهمال کاری، می توان جهت گیری زمان را به عنوان متغیر مهمی از آن در نظرگرفت. هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری زمان با اهمال کاری بود. روش: این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. بدین منظور نمونه ای به حجم 450 دانشجو (272 دختر و 178 پسر) به صورت تصادفی از بین دانشجویان دانشگاه یزد انتخاب شدند و به وسیله پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی و چشم انداز زمان زیمباردو ارزیابی شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری تحلیل شد. یافته ها: حاکی از آن بود که متغیرهای آینده و گذشته گرای مثبت با اهمال کاری رابطه منفی و متغیرهای حال جبرگرا و گذشته منفی و حال لذت گرا رابطه مثبت وجود دارد و این افراد اهمال کارترند.

کلیدواژه ها:

جهت گیری زمان ، اهمال کاری تحصیلی ، دانشجویان