سنتز کامپوزیت پلی تیوفن در حضور پایدارکننده های پلی وینیل الکل و پلی اتیلن گلیکول جهت جداسازی کادمیم از محلول آبی

در این مقاله پلی تیوفن با استفاده از آهن (III) کلرید (Fecl) به عنوان اکسیدان در حضور پایدار کننده های پلی وینیل الکل (PVA) پلی اتیلن گلیکول (PEG) در محیط آبی به روش شیمیایی سنتز شده است و تاثیر پلی تیوفن و کامپوزیت هایش در جداسازی کادمیم بررسی شده است. به منظور بررسی خواص پلی تیوفن و کامپوزیت های آن از قبیل مورفولوژی و ساختارشیمیایی، از آزمون های میکروسکوپ الکترونی (SEM) و طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) استفاده شده است. همچنین برای بررسی محصولات جهت جداسازی کادمیم، دستگاه اسپکتوفتومتر مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که نوع و غلظت پایدارکننده نقش مهمی در مورفولوژی محصولات (یکنواختی و اندازه ذرات) و درصد جداسازی دارد. ساختمان شیمیایی توسط طیف FTIR بررسی شده است که نتایج بیانگر این است که شدت پیک ها به نوع و غلظت پایدارکننده بستگی دارد. همچنین با استفاده از پایدار کننده، درصد جداسازی یون کادمیم تغییر یافته که مقدار درصد جداسازی به نوع غلظت پایدارکننده بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

تیوفن ، کامپوزیت ، پایدارکننده ، مورفولوژی ، ساختمان شیمیایی ، حذف کادمیم