اثر بازی درمانی بر بهبود مهرت های حرکتی درشت کودکان 10 ساله مبتلا به اختلالات سندروم داون

هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر بازی درمانی در بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان 10ساله،مبتلا به اختلالات سندرم داون جزیره کیش بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 10 کودک 10 ساله مبتلا به سندرم داون جزیره کیش بود، که پس از انجام پیش آزمون، بر اساس آزمون تبحر حرکتی یرونینکس-اوزرتسکی به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 18 جلسه 45 دقیقه ای به بازی درمانی پرداختند که شامل انجام برنامه حرکتی اسپارک بود، گروه کنترل نیز در طول این مدت به فعالیت های عادی و روزمره خود مشغول بودند. پس از پایان جلسات بازی درمانی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون تی وابسته و مستقل نشان داد، در گروه تجربی، بازی درمانی در تمامی متغیرهای مهارت های حرکتی درشت تغییرات معناداری را ایجاد نمود (فرمول در متن اصلی مقاله) این یافته ها بیانگر این نکته می باشد که بازی درمانی می تواند موجب بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان با اختلالات ژنتیکی شود.

کلیدواژه ها:

سندروم داون ، بازی درمانی ، برنامه حرکتی اسپارک ، مهارت های حرکتی درشت