بررسی تاثیر 12 تمرین ترکیبی بر بهبود تعادل ایستا کودکان مبتلا به فلج کغزی دی پلژی اسپاستیک

هدف از این مطالعه بررسی بهبود وضعیت تعادل ایستا و کودکان مبتلا به فلج مغزی نوع دی پلژی اسپاستیک پس از 12 جلسه تمرین ترکیبی و مقایسه آن با کودکان سالم است. در این مطالعه پنج نفر از کودکان مبتلا به فلج مغزی نوع دی پلژی اسپاستیک (0.7 ±6است هفت سال) به صورت داوطلبانه و با رضایت کامل والدین و پنج نفر از کودکان سالم ( 0.8 ± 5.8 سال)به صورت تصادفی از مهد کودکی در استان قزوین انتخاب شدند. در این مطالعه از آزمون تعادل ایستا شارپند رومبرگ (تعادل ایستا با چشمان باز و بسته (استفاده کردیم. در این بررسی کودکان در دو مرحله به صورت پیش آزمون و پس آزمون این تست را انجام دادند و میانگین نمرات 3بار اجرای آنها به عنوان نمره ملاک ثبت شد. در ابتدا برای مشخص کردن طبیعی بودن نمرات از آزمون شاپیروویلک استفاده کردیم.(0/05p)و سپس برای تشخیص تغییرات درون گروهی از آزمون t وابسته استفاده کردیم که پیش ازمون و پس آزمون در گروه کنترل تفاوت معناداری نداشتند (فرمول در متن اصلی مقاله)، اما نمرات به دست آمده در پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معناداری را بعد از 12 جلسه تمرین ترکیبی از خود نشان دادند (فرمول در متن اصلی مقاله).