نانوذرات و سیالات فوق بحرانی

تمایل به تهیه و استفاده از موادی با ابعاد نانومتری با توجه به خصوصیات جالب صنعتی این مواد روز به روز در حال افزایش است و در این راستا روشهای متعددی با استفاده از سیالات فوق بحرانی برای تولید نانومواد (nanomaterials) پیشنهاد گردیده است . به طور کلی فرآیندهای مختلفی که جهت تولید نانومواد ارائه گردیده اند دو رویکرد عمده را تعقیب می کنند : رویکرد از بالا به پایین (top-down)و رویکرد از پایین به بالا (bottom-up) . رویکرد از بالا به پایین بیانگر تولید نانومواد از موادی با ابعاد معمولی و بر مبنای کاهش دادن ابعاد مواد اصلی ( مانند روشهای خاص کاهش اندازه مواد ) و رویکرد از پایین به بالا بیانگر سنتز نانومواد با شروع فرآیند از مقیاس مولکولی ( مانندتشکیل ذر ات به وسیله رسوب از فاز مایع ) می باشد . سیالات فوق بحرانی (Supercritical fluids, SCFs) یکی از مواردی هستند که به عنوان واسطه جهت تولید نانومواد بر مبنای رویکرد دوم پیشنهاد گردیده اند . این فرآیندها با استفاده از خصوصیات ویژه سیالات فوق بحرانی، عموما فرآیندهایی انعطاف پذیر، ساده ( روان ) و دارای مضرات زیست محیطی کمتر نسبت به سایر فرآیندها هستند و محصول آنها نیز نانوموادی با خصوصیات بالقوه بهتر می باشد . سنتز هیدروترمال در محیط فوق بحرانی یکی از این روشهاست که برای سنتز ذرات مواد معدنی ( خصوصا در تهیه اتالیستها، حسگرها، جاذبها و ...) مورد توجه قرار گرفته است . در این بررسی، فرآیندها و روشهای فوق بحرانی که برای تولید نانوذرات (nanoparticles) به کار می روند مورد بررسی قرار گرفته اند که در هر مورد، خصوصیات و ویژگیهای مربوط به هر فرآیند و نوع نانوماده تولید شده در آن بیشتر مورد توجه واقع شده است .

کلیدواژه ها:

سیالات فوق بحرانی ، نانوذرات ، نانومواد