بررسی اثربخشی رویکرد روان نمایشگری بر افزایش کیفیت زندگی زنان کار و خیابان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رویکرد روان نمایشگری بر افزایش کیفیت زندگی زنان کار و خیابان 25 تا 35 سال شهر تهران انجام شد در یک طرح شبه آزمایشی، تعداد 55 زنان کار و خیابان از بین زنان کار و خیابان 25-35 سال تحت پوشش خانه امید به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. برای گروه آزمایش 10 جلسه مشاوره گروهی به مدت 2 ساعت و یکبار در هفته با رویکرد روان نمایشگری اجرا شد. برای ارزیابی کیفیت زندگی ترتیب از مقیاس WHOQO بهره گرفته شد. تاثیر مداخله انجام شده به کمک مقایسه پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی گردید. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن بود که رویکرد روان نمایشگری بر افزایش کیفیت زندگی زنان کار و خیابان 25 تا 35 سال تاثیر گذشت. بنابراین به طور کلی می توان رویکرد روان نمایشگری را مداخله ای موثر برای افزایش کیفیت زندگی زنان کار و خیابان دانست.

کلیدواژه ها:

روان نمایشگری ، کیفیت زندگی ، زنان کار و خیابان