راهکارهای طراحی اقلیمی در معماری بناهای سنتی یزد

از قدیم الایام در معماری و شهرسازی سنتی ایران زمین ، توجه به مسئله اقلیم ، عاملی مهم در طراحی معماری به شمار می آمده است.اقلیم تا آنجا که با آسایش انسان رابطه برقرار می کند ، نتیجه عواملی همچون تابش آفتاب ، دمای هوا ، رطوبت هوا ،وزش باد و میزان بارندگی است . معماری کویری ایران حاوی بسیاری از ویژگی های منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیباشناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است. معماری پایدار به عنوان مهمترین راهکار استفاده از عناصر طبیعی و اقلیمی شناخته شده است .انسان همواره در طول تاریخ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت آنرا با محیط پیرامون خود هماهنگ می سازد ،تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد نماید و در حقیقت شرایط جغرافیایی - اقلیمی نیز در شکل گیری این فضاها دخالت مستقیمی دارد. هدف کلان این نوشتار ارائه راهکارهای طراحی اقلیمی ، مبتنی بر معیارهای بوم شناختی و اقلیمی می باشد . دستاورد پژوهش معرفی معیارهای طراحی اقلیم محور ،ارزیابی شهر یزد متناسب با معیارهای مذکور و ارائه راهکارهای طراحی می باشد. نتیجه تحقیق نشان می دهد دستیابی به مشخصات اقلیمی مناطق گرم و خشک در ارائه طرح های مناسب و هماهنگ با اقلیم اهمیت فراوانی دارد و می توان از این مشخصات در معماری اقلیمی بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، گرم و خشک ، معماری ، آسایش