طراحی مبتنی بر اقلیم با تاکید بر الگوهای معماری بومی و پایدار (نمونه موردی : طراحی مرکز فرهنگی در منطقه 2 تهران)

مجموعه شرایط اقلیمی از دیرباز بر کیفیات طراحی و معماری اثرگذار بوده است و با نوع طرح رابطه مستقیم و عمیقیدارد .از طرفی بالابودن هزینه های انرژی در دهه های اخیر سبب شده است تا تامین آسایش اقلیمی در ساختمان ها باتوجه به شرایط اقلیمی هر محل ، یکی از مهم ترین دغدغه های معماران باشد. از این رو شناخت معماری سنتی ایران بهعنوان جلوه ی کامل معماری پایدار حایز اهمیت فراوان است . هم چنین در میان فضاهای عمومی شهری مراکز فرهنگی،به عنوان مکانی برای ارایه خدمات فرهنگی و آموزشی به شهروندان حایز ویژگی های خاصی در ابعاد فضایی- کالبدی هستند. در پژوهش حاضر هدف استفاده از راهکارهای همساز با اقلیم معماری سنتی و بومی ایران در طراحی مجموعه درجهت نیل به پایداری می باشد . لذا درطراحی مرکز فرهنگی مورد نظر که در شهر نیمه بیابانی تهران طراحی شده ، ازالگوهای معماری بومی و سنتی ایران که مناسب این منطقه می باشد مانند حیاط مرکزی،گذر مسقف، سایه بان، طراحیساختمان در عمق زمین ، مصالح به رنگ سفید، پوشش گیاهی ، درختان و هم چنین حوض آب استفاده شده است کهاستفاده از این عوامل سبب کاهش مصرف انرژی در ساختمان می گردند که خود منجر به کاهش هزینه ها میشود (پایداری اقتصادی). هم چنین با بوجود آوردن فضاهای مشترک برای افراد (حیاط مرکزی، طراحی ساختمان درعمق زمین و استفاده از فضای بالای سقف آن جهت گردهمایی ها ،جشن ها و ...) و استفاده از پوشش گیاهی ،درختان وعنصر آب می توان مشوق افراد برای استفاده از مجموعه و زمینه ساز پایداری اجتماعی در میان افراد جامعه شد. درنهایت استفاده از عناصر طبیعی گیاهان و درختان در مجموعه سبب کاهش آلودگی های زیست محیطی نیز میگردد.(پایداری زیست محیطی). روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری سنتی ، اقلیم گرم و خشک ، اقلیم تهران ، صرفه جویی در مصرف انرژی