مفهوم زمان و تاثیر آن در معماری

زمان از مفاهیمی است که در آن غوطه ور و با آن دست به گریبانیم و واقعیتی است که با تجاربی که در طی حیات به دست می آوریم، بدان پی می بریم. با این حال همین که در خصوص آن به تفکر بپردازیم و بخواهیم تعریفی مشخص از آن ارائه کنیم، آشکار می گردد که درک و تفهیم آن تا چه اندازه بغرنج، مشکل و مستلزم طرح مسائل پیچیده می باشد.زمان، مفهومی چنان ملموس، بدیهی، پیش پا افتاده و در عین حال عمیق است که نوشتن درباره اش جسارت زیادی را می طلبد. فهم مفهوم زمان و نقد کردن برداشت رایج از این مفهوم، اگر به قدر کافی تداوم یابد، به تلاش برای دستیابی به نگاهی تازه و رویکردی کارآمدتر درباره مفاهیمی کلیدی مانند فضا، تغییر و رخداد منتهی می شود. در نگاه اول فضا نه با حرکت ارتباطی دارد و نه با زمان. مفهوم فضا-زمان که تداوم در زمان در آن مستتر است، در هنر و معماری با حرکت در درون فضا مصداق پیدا می کند. معماری به معنای مکانی که موجودیت جسمی یافته است، می تواند اندازه گیری مکانی و اندازه گیری زمانی شود. بدین معنا که بیننده برای درک کامل فضای معماری و یک ترکیب فضایی بایستی در آن حرکت کند تا بتواند آن را از جهات مختلف ببیند و حرکت احتیاج به زمان دارد. به این ترتیب زمان اصطلاحآ تبدیل به بعد چهارم در ادراک فضا می شود. در این مقاله ابتدا سعی می شود از منظرهای علمی، فلسفی و فیزیکی مفهوم زمان مورد بررسی قرار گیرد. سپس ارتباط و تعامل آن با مفهوم فضا و معماری به چالش کشیده می شود و دخالت پارامتر زمان در تدوین فضای معماری مورد بحث قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

زمان ، معماری ، فضا