مقایسه کارایی دوالگوی آماری لوجیت وتحلیل ممیزی درپیش بینی درماندگی مالی شرکتهای پذیرفته شده دربورس اوراق بهادارتهران

در دهه های اخیر اعداد وارقام نشان دهنده ی افزایش بی سابقه میزان ورشکستگی هاست با توجه به بالابودن هزینه های اقتصادی ناشی از ورشکستگی پیش بینی وجلوگیری از وقوع آن در تخصیص نامناسب منابع کمیاب اقتصادی از اهمیت بسزایی برخوردار است تاکنون الگوهای گوناگونی برای ارزیابی درماندگی مالی استفاده شده است که الگوهای تحلیل ممیزی ولوجیت به عنوان ابزار تخمین کارآمدی خود را اثبات کرده اند اما این که کدام الگو کاراتر است موضوع تحقیق است .در راستای این هدف یک فرضیه اصلی ودو فرضیه فرعی تدوین گردیده است جامعه مطالعاتی در برگیرنده کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس طی سالهای 1386 تا 1390 ونمونه آماری شامل 24 شرکت ورشکسته و24 شرکت غیر ورشکسته می باشد به منظور دسته بندی شرکتها به دو گروه ورشکسته وغیر ورشکسته از پیش فرض ماده 141 قانون تجارت وبرای آزمون فرضیات از 24 نسبت مالی شامل نسبتهای مالی مبتنی برترازنامه وصورت سود وزیان وصورت جریان وجوه نقد استفاده شده است نتیجه تحقیق بیان می کند که دقت پیش بینی درماندگی مالی مدل رگرسیون لوجیت بالاتر از مدل تحلیل ممیزی است بنابراین می توان گفت که مدل رگرسیون لوجیت کارآمدتر عمل کرده است .

کلیدواژه ها:

درماندگی مالی ، نسبتهای مالی ، الگوی مدل رگرسیون لوجیت ، مدل تحلیل ممیزی