بازشناسی نقش معماری بومی در طراحی مجتمع عشایری به منظور تقویت صنعت گردشگری بر توسعه اقتصادی(نمونه موردی منطقه کوه پنج بردسیر)

رشد وگسترش صنعت گردشگری ازجمله پدیده های مهم اواخر قرن بیستم است که با سرعت در قرن جدید ادامه دارد و از طرفی گردشگری پایدار سعی در تنظیم روابط بین جامعه میزبان، مکان گردشگری وگردشگران و تعدیل فشار و بحران بین این عناصر دارد تا آسیب های محیطی و فرهنگی را به حداقل رسانده، رضایت بازدید کنندگان را فراهم آورد و به رشد اقتصهادی ناحیه کمک کند. گردشگری می تواند با مشارکت در اشتغال زایی و ایجاد درآمد، اقتصاد جوامع محلی را احیا کند و نیز در تقویت فرهنگ محلی و زیست بوم گرایی سهیم باشد و در حفظ و بازسازی محیط زیست طبیعی و انسان ساخت تغییر ایجاد کند. هدف از این تحقیق بازشناسی نقش معماری بومی و توجه به طراحی معماری مجموعه اقامتی- تفریحی به منظور تقویت صنعت گردشگری می باشد. این تحقیق از طریق طالعه منابع و تحقیقات پیشین انجام پذیرفته است نتایج این تحقیق نشان می دهد به کار گیری شیوه های مختلف معماری، علل الخصوص معماری با رویکرد زیست بوم گرایی و بهره گیری از اصول جدید معماری و طراحی چنین مجموعه هایی به طور مستقیم به احیاء و تقویت صنعت گردشگری در کشور کمن شایانی می نماید.

کلیدواژه ها:

مجمو ه اقامتی- تفریحی ، توسعه اقتصادی گردشگری ، زیست بوم گرایی