ارائه عوامل و شاخص های محیط زیستی موثر در حمل و نقل پایدار شهری (مطالعه موردی: شهرقم)

حمل و نقل در شهرها از دیرباز ذهن بشر را به خود مشغول کرده، اما به ویژه، پس از انقلاب صنعتی وافزایش بی سابقه شهر نشینی و پیدایش وسایل گوناگون جابجایی، بر اهمیت آن بیش از پیش افزودهشده است. امروزه حمل و نقل به عنوان یکی از زیرساخت های مهم و اثرگذار و به صورت همزمانزمینه ساز توسعه و اثر پذیر از توسعه بوده و این موضوع سبب توجه مدیران و برنامه ریزان به مقولهحمل ونقل گردیده است. اما با توجه به تمرکز برنامه ریزان حمل ونقل بر دسترسی ها و سایر جنبههای دینامکی حمل و نقل شهری، عوارض زیست محیطی آن به شدت مورد بی توجهی واقع شدهاست. حمل و نقل پایدار دارای ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است که توجه همزمان بهاین ابعاد می تواند پایداری را به همراه داشته باشد. در مقاله حاضر بعد زیست محیطی حمل و نقلمورد توجه قرار گرفته است و با ارائه شاخص های محیط زیستی حمل و نقل پایدار و پیاده کردن اینشاخص ها در شرایط زیست محیطی و حمل و نقلی شهر قم به اولویت بندی و وزن دهی این شاخص ها با استفاده از روش AHP پرداخته است. همچنین با معرفی استراتژی اجتناب، انتقال، ارتقا «A-S-I) که هدف آن کاهش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه ای، کاهش مصرف انرژی، ترافیک کمتر و در نهایت ایجاد شهرهای قابل زیست است سعی در تحقق این هدف دارد.