اثر تمرینات اکستنشن در دو وضعیت طاقباز و دمر بر دامنه حرکتی ستون فقرات و تعادل در سالمندان

زمینه و هدف: با پیشرفت علوم پزشکی جوامع بشری رو به سالمندی پیش می روند که نیازمند تحقیقات زیادی در زمینه سالمنداناست. از اینرو هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تمرینات اکستنشن در دو وضعیت طاقباز و دمر بر دامنه حرکتی ستون فقرات و تعادلدر سالمندان است. روش تحقیق: 40 نفر از مردان بالای 60 سال به عنوان نمونه در این تحقیق شرکت داشتند که به سه گروه کنترل،طاق باز و دمر تقسیم بندی شدند. هیچکدام از آزمودنی ها ناراحتی اسکولیوز، قلبی و کلیوی و سابقه شکستگی و جراحی ستون فقراتنداشتند. تمرینات اکستنشن در حالت دمر و طاق باز بودند. گروه کنترل و دمر قبل و بعد از برنامه تمرینی بوسیله تست های تعادل ایستا،پویا و دامنه حرکتی ارزیابی شدند. برای آنالیز داده ها از آمار توصیفی و استنباطی کوواریانس، T تست مستقل و وابسته در سطحمعناداری 0.05 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در حالت اکستنشن کامل کمر و فاصله انگشت کوچک در تست (C(7)=S(2 در خمشدن به چپ و راست، با مقایسه گروه کنترل و طاق باز تمرینات اکستنشن تاثیر معناداری بردامنه حرکتی مردان سالمند داشت. با مقایسهپیش آزمون و پس آزمون در گروه طاق باز با درنظر گرفتن تست ایستادن بر روی پای چپ و راست در حالت چشم باز و چشم بسته،تمرینات اکستنشن تاثیر معناداری بر روی تعادل ایستای مردان سالمند نداشت. نتیجه گیری: تمرینات اکستنشن در حالت اکستنشنکامل کمر جهت بهبود دامنه حرکتی ستون فقرات مناسب است و فاکتور تعادل به خصوص تعادل پویا را می توان در سالمندان بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

اکستنشن ، حالت طاق باز ، حالت دمر ، تعادل ، سالمند