بررسی مسائل زیبایی شناسی و تلفیق موسیقی و معماری در طراحی سالن های موسیقی

امروزه بدلیل پیدایش فرهنگ های متفاوت و هجوم آنها به سرزمین های دیگر باعث کم رنگ شدن و به فراموشی سپردن فرهنگ اساطیری سرزمین ها شده است.در ایران هم این مسئله به وضوح در موسیقی دیده می شود.از آنرو که با ورود موسیقی های بیگانه و نامتناسب با فرهنگ ایرانی،موسیقی ایرانی به فراموشی و کم توجهی روی نهاده است. پس باید قبول کنیم که برای به وجود آوردن شکل اثرمان که متضمن بیشترین یا جامع ترین توان تاثیرگذاری است،با دو مسئله ی اصلی روبرو هستم.اول به تصور در آوردن شکل،دوم، تدوین و ترکیب علمی تجربی عناصر سازنده ی شکل.قصد در - آغاز کار این بوده تا بتوانم بنمایانم که معماری و موسیقی در چه مفهوم و مقیاسی به یگانگی نزدیک می شوند و در کدام مقیاس ها برعکس دو مقوله ی بسیار متفاوتند.یکی را با دست می سنجی و پای بر آن می نهی و دیگری را همانند شهابی در حال گذرش می توانی دریابی.در دو ساختار متمایز معماری و موسیقی،دو گونه ماده که ذاتاً متفاوتند به کار برده شده اند.متفاوت بودن این دو سبب شده که معماران و موسیقی سازان پشت به یکدیگر کنند و وجود باورهای مشترکی را نادیده بگیرند که من قصد دارم این دو را به یکدیگر پیوند دهم.هم پیوند مفهومی و هم پیوند ساختاری یا بهتر بگویم شالوده ای.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، زیبایی شناسی ، موسیقی ، فرهنگ ، آموزش