اثر طول پایه مکانی و زمانی بر روی همدوسی تصاویر حاصل از تداخلسنجی راداری InSAR

در سال های اخیر فناوری تداخلسنجی راداری به عنوان یک ابزار متداول برای اندازهگیری تغییرشکل سطحی پوسته زمین معرفی میشود. پوشش سراسری، قدرت تفکیک خوب تصاویر راداری و دقت قابل قبول این روش آن را به عنوان ابزاری نیرومندی برای مطالعه دگرشکلی های سطح زمین تبدیل نمود است. این فناوری اغلب به وسیله ناهمبستگی های مکانی و زمانی محدودشده و این محدودیت باعث ایجاد نویز در فاز تداخلسنجی میشود، که این نویز ایجاد شده در فاز را میتوان به عنوان ناهمبستگی در فاز بین دو تصویر راداری برداشت شده از یک منطقه در دو زمان متفاوت تحت عنوان همدوسی بین این دو تصویر معرفی نمود. مقدار این همدوسی بین محدوده 0(تمام اطلاعات مربوط به نویز است) تا 1 (اطلاعات عاری از نویز است) قرار میگیرد. در این مطالعه ارتباط بین همدوسی تصویر و تأثیر طول پایه مکانی و زمانی در ایجاد تداخلنگارها بررسی شد و نتایج نشان داد، هر زمان که این دو عامل دارای کمترین مقدار خود باشند، همدوسی تصاویر افزایش پیدا میکند و تداخلنگار مربوط به آن دارای صحت و دقت بالاتری خواهد بود. همچنین با بررسی تصاویر همدوس ایجاد شده مشخص شد که بیشترین مقدار همدوسی مربوط به مراکز شهرها و زمین های صخره ای میباشد و در تصاویر همدوس با رنگ روشن مشخص شده اند و کمترین مقدار همدوسی در این تصاویر مربوط به مناطق با پوشش گیاهی، ماسه زارها و سطوح آبی میباشد که با رنگ تیره مشخص شده اند.

کلیدواژه ها:

تداخل سنجی راداری InSAR ، همدوسی تصاویر ، طولپایه مکانی و زمانی ، تداخل نگار