تحلیل اثرات مکانیزاسیون بخش کشاورزی بر توسعه روستایی (مطالعه موردی: بخش زبرخان شهرستان نیشابور)

تولیدات کشاورزی که دارای اهمیت زیادی در اقتصاد هر کشور می باشد نمی تواند به صورت نامحدود افزایش یابد. بلکه دارایمحدودیت های گوناگونی از قبیل: زمین، آب، نیروی کار، سرمایه و وسایل مکانیزه و ... است. درواقع استفاده بلند مدت از عواملتولیدی امکان پذیر نیست مگر اینکه برنامه ریزی بلندمدت در جهت تخصیص بهینه عوامل تولیدی شکل گیرد. از این رو یکی از راه-های افزایش تولیدات کشاورزی استفاده بهینه از عوامل تولیدی است به گونه ای که با حداقل منابع موجود حداکثر بهره وری ممکنحاصل شود. بنابراین هدف تحقیق تحلیل اثرات مکانیزاسیون بخش کشاورزی بر توسعه روستایی می باشد. روش تحقیق نیزتوصیفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی، مطالعات میدانی و پرسشنامه ای می باشد. داده های مورد نیاز نیز با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق گویای آن است که، با توجه به آزمون ویلکاکسون، 259نفر، از پاسخ دهندگان اعلام داشتند که شاخص های توسعه زندگی آنها بعد از بکارگیری کشت مکانیزه بهبود یافته است. 53 نفر، ازپرسش شوندگان نیز اعلام داشتند که شاخصهای توسعه زندگی آنها قبل از بکارگیری کشت مکانیزه مطلوبتر از بعد از بکارگیریکشت مکانیزه بوده است و 38 نفر از پاسخ دهندگان بر برابری شاخص های توسعه در دوره قبل و بعد از بکارگیری کشت مکانیزهپاسخ دادند. همچنین با توجه به آزمون Anova نتایج تحقیق گویای این مطلب است که، با توجه به افزایش استفاده از کشاورزیمکانیزه سطح توسعه زندگی روستاییان نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

مکانیزاسیون ، کشاورزی ، توسعه روستایی ، نیشابور