تاثیر طول و نیروی پیش تنیدگی مهاری ها در روش Tie-Back با استفاده از مدل سازی عددی دو بعدی مورد مطالعاتی برج مالی مشهد

در سال های اخیر با توجه به گسترش ساخت و سازهای شهری و محدودیت ابعاد زمین در طرح جامع شهری و لزوم استفاده از فضاهای زیر زمینی گود برداری عمیق اهمیت ویژه ای پیدا کرده است یکی از روش های گوبرداری که در سالهای اخیر توجه اکثر مهندسان را به خود جلب کرده است روش دوخت به پشت می باشد .در این تحقیق عمق گودبرداری 12 متری مربوط به برج مالی مشهد به کمک نرم افزار اجزاء محدود PLAXIS 2D به صورت دو بعدی و شرایط کرنش مسطح با در نظر گرفتن شرایط ساخت مرحله ای Staged Construction منطبق بر شرایط واقعی مدل سازی عددی شده است و نتایج به دست آمده از این مدل سازی با نتایج به دست آمده از پایش Monitoring رفتار تغییر مکان افقی دیوار و نشست سطح زمین در اثر طول های گیرداری و غیر گیرداری و نیروهای پیش تنیدگی مختلف بررسی شده است نتایج حاصل نشان می دهد که تطابق و همخوانی مناسبی بین نتایج بدست آمده از مدل سازی عددی و مقادیر تغییر شکل جانبی و نشست به وقوع پیوسته وجود دارد و همچنین می توان گفت استفاده از نرم افزار اجزاء محدود PLAXIS 2D با مدل رفتاری خاک موهر کلمب جهت مدلسازی روش دوخت به پشت مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

گودبرداری ، روش دوخت به پشت ، مدلسازی دو بعدی ، طول مهاری ها ، نیروی پیش تنیدگی مهارها