بررسی نقش ابعاد توسعه پایدار(کالبدی و اقتصادی) درباز آفرینی منظر شهری

از آنجا که در معماری ضمن تاکید برارزش های بالقوه ی عناصر طبیعی، سعی در برقراری روابطی منطقی و کارامد یان انسان، محیط طبیعی، محیط مصنوعی و محیط فعالیت های انسان در فضای باز می شود. شناخت چگونگی مطابقت این جنبه ها با زمینه های تاریخی و روند شکل گیری معماری منظر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فرسودگی شهری بر اثر نتایج حاصل از افت اجتماعی و اقتصادی و محیطی و تا اندازه ای نا توانی کالبد شهر در تطبیق با تحولات تند اقتصادی پدیدار می گردد و به صورت واحد های مسکونی فرسوده قطعه زمین های متروکه و خالی، تاسیسات زیربنایی ناکارآمد تجلی می یابد، از جمله رهیافت هایی که برای بازآفرینی منظر شهری ایوان در این پژوهش به کار رفته است توسعه ی پایدار و ابعاد چهارگانه ی ان است که در این مقاله به ابعاد کالبدی و اقتصادی توسعه پایدار پرداخته شده است. این ابعاد سعی دارند حداقل آسیب را به محیط زیست وارد نموده و از امکانات محیطی موجود به گونه ای استفاده نمایند که ضمن احترام به محیط زیست قابل استفاده ی مجدد بوده و منابع محیطی به عنوان میراثی برای آیندگان حفظ و حراست شوند. این ابعاد می کوشند تا پایداری اکولوژیکی را حفظ نموده و دسترسی به امکانات را به همه ی احاد جامعه به یک اندازه فراهم نمایند(عدالت برای همه) اگر محرومیت اجتماعی کاهش یابد، فشار کم تری به سیستم های طبیعی حیاتی که زندگی همه ی افراد جامعه به ان وابسته است، وارد می آید، توسعه پایدار به نقل از برانت لند، یعنی توسعه ای که نیازهای نسل کنونی را برآورده سازد، بدون این که نسل های آینده را از دست یابی به نیازها و خواسته هایشان محروم نمایند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، بعد کالبدی ، بعد اقتصادی ، بازآفرینی شهری