اصول طراحی اقلیمی فضاهای آموزشی در شهر تهران

امروزه عملکرد های نامناسب انسان، زمین را به ورطه نابودی کشانده است. بخش عمده ای از این مسایل مربوط به عدم استفاده صحیح از منابع انرژی بوده است. با توجه به رویکرد جهانی در مواجهه با مساله انرژی، امکانات بالقوه ایران در تامین انرژی های پاک و در نظر گرفتن نقش اساسی صنعت ساختمان در مصرف انرژی، می بایست طراحی ساختمان های جدید، متناسب با اصول معماری پایدار که یکی از موارد آن طراحی اقلیمی می باشد، صورت پذیرد. یکی از دلایل مهم آلودگی بیش از حد از طریق ساختمان به سبب عدم توجه طراحان و سازندگان به شرایط اقلیمی هر منطق است. از آنجا که درصد بالایی از انرژی و هزینه در کشور، در صنعت ساختمان مصرف می گردد، توجه به مسایل مرتبط با امر ساخت و ساز برای معماران اهمیت می یابد. خصوصیات اقلیمی و طبیعی یکی از عوامل موثر در طراحی معماری، چه در مقیاس خرد و چه در مقیاس کلان می باشد که به تناسب عناصر عملکردی مختلف با ویژگیهای کالبدی مختلف با درجه اهمیت متفاوت نقش دارند. توجه به اقلیم، طراحی بر اساس احترام به طبیعت، تولید،مصرف و بازیافت محصولات در یک چرخه طبیعی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و نیز اصول طراحی همساز با اقلیم از جمله راه حل هایی هستند که از آغاز قرن 21 بطور جدی مورد توجه قرار گرفته است. فضاهای آموزشی دارای خصوصیات ویژه ای است که آنرا از دیگر گروه های ساختمانی متمایز می نماید که بی توجه به این ویژگیها باعث هدر رفت انرژی و هزینه می شود، لذا هدف از انتخاب این موضوع سهم فضاهای آموزشی در میزان مصرف انرژی، پراکندگی آنها در سطح کشور و تاثیر آنها در بالابردن سطح آگاهی جامعه در این زمینه می باشد. در این راستا توجه به ویژگیهای اقلیمی این فضاها و نقش آنها در تنظیم شرایط محیطی ساختمان، افزایش کیفیت های آسایشی و بهداشتی، بهینه سازی مصرف انرژی مورد نیاز جهت کنترل شرایط محیطی فضاهای داخلی و بیرونی و استفاده از انرژی های پاک، نقش اساسی دارد. در این مقاله پس از بررسی و بیان خصوصیات فضاهای آموزشی به ارایه اصول طراحی اقلیمی در شهر مورد نظر (تهران) پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، طراحی اقلیمی ، انرژی ، سایبان ، پنجر