تحلیلی برسطح توسعه یافتگی نقاط روستایی استان کردستان با استفاده از تکنیک های PROMETHEE و SAW

در اواخر قرن بیستم و در طی دهه های 1980 و 1990، مفاهیم توسعه و توسعه روستایی با تغییرات و تحولات اساسی همراه شد. در پارادایم جدید توسعه روستایی، تاکید خاصی بر ابعاد گوناگون توسعه و دستیابی به پایداری مورد تاکید قرار می گیرد. مهمترین مفاهیم مورد تاکید، در پارادایم توسعه پایدار روستایی، شامل عدالت بین نسلی، پایداری محیط، کاهش فقر، توانمندسازی گروه های هدف، افزایش درآمد و افزایش مشارکت می باشد. بررسی ها نشان می دهد از پیش نیازهای اساسی جهت دستیابی به اهداف یاد شده توزیع متعادل امکانات می باشد. بر همین اساس هدف تحقیق حاضر تحلیل سطح توسعه یافتگی نقاط روستایی استان کردستان و شناسایی مناطق توسعه یافته و در ادامه اولویت بندی برنامه های توسعه میباشد. تحقیق حاضر از نظر نوع کاربردی، از نظر ماهیت به صورت توصیفی - تحلیلی میباشد. در تحقیق حاضر با استفاده از 31 شاخص موجود در نتایج سرشماری سال 1385 و در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیربنایی و کالبدی به ارزیابی سطح توسعه یافتگی نقاط روستایی استان کردستان پرداخته شده است. جهت وزن دهی به شاخصها از نظرات 14 نفر از اساتید برنامه ریزی روستایی و شهری استفاده شده است. رتبه بندی سطح توسعه یافتگی نقاط روستایی استان کردستان با استفاده از مدل promethee و saw نشان میدهد، شهرستانهای سنندج، سقز و مریوان دارای بیشترین سطح توسعه یافتگی و شهرستان های سروآباد، دیوان دره و کامیاران کمترین سطح توسعه یافتگی را دارا بوده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه یکپارچه ، مدل promethee ، مدل saw ، کردستان