وضعیت منابع انسانی کشور و راهکارهای پیشگیری از اتلاف آن

چگونگی استفاده ازمنابع انسانی یک کشور شرط اصلی بهره گیری مناسب ازسایر منابع و به دنبال آن پایداری مسیر رشد و توسعه آن است منابع انسانی بالقوه یک کشور با جمعیت درسنین فعالیت آن اندازه گیری میشود اولین ریزش یا مصداق اتلاف منابع انسانی آن است که درصد زیادیا زجمعیت درسنین فعالیت جزو جمعیت غیرفعال قرارگیرند این درجه یا مرحله ازاتلاف بامعکوس نرخ مشارکت اندازه گیری میشود مرحله بعدی اتلاف منابع ریزش بخشی ازجمعیت فعال است یعنی تعدادی ازکسانی که به انجام دادن فعالیت اقتصادی تمایل دارند و درجستجوی کار هستند ولی عملا نمی توانند اشتغال یابند درایران این موارد اتلاف با درصدجمعیت غیرفعال 61/2 درصد نرخ بیکاری 14درصد نمود پیدا می کند اگرارقام بیکاری بلندمدت پنهان وکم اشتغالی را به رقم مذکور اضافه کنیم ابعادمسئله وسیع تر و مشکلات ساخترای نمایان میشود علاوهب راین نرخ بیکاری تحصیل کردگان دانشگاهی 16/4درصد ونرخ بیکاری جوانان 21درصد شاخصی است که نسبت به بیکاری کل ساختارنامطلوب به کارگیری منابع انسانی را بیشتر نمایان می کند وضعیت اتلاف منابع انسانی ازنظر توزیع نامناسب آن درفعالیت ها و بخشهای اقتصادی و گروه های عمده شغلی نیز گویای حقایقی ازابعاددیگر اتلاف منابع درکشور است که متاسفانه درصورت عدم اتخاذسیاست های مناسب این روندتشدید خواهد شد ازطرف دیگر براوردهای انجام شده ازسطح دانش بری اقتصادی ایران نشان یمدهد که اولا درجه ظرفیت بهره برداری ازدانش اشکار دانش اموختگان اموزش عالی بسیارپایین است 0/1831 درمقایسه با حداکثر 0/1 و ثانیا دراینده کاهش خواهد یافت

کلیدواژه ها:

اتلاف منابع انسانی ، توسعه ، رقابت ونوآوری ، اشتغال و بیکاری