بررسی نقش اکوکاردیوگرافی بر بالین بیمار در پیش بینی سرانجام یک ماهه بیماران مبتلا به آنژین قلبی ناپایدار با ریسک پایین

زمینه و هدف: 30 درصد بیمارن قلبی عروقی مراجعه کننده به بخش اورژانس را بیماران آنژین قلبی ناپایدار تشکیل می دهند . بیماران با ریسک پایین را می توان در صورت نرمال بودن بررسی های کلینیکی و پاراکیلینیکی را از بخش اورژانس ترخیص و به صورت سرپایی پیگیری نمود. جهت ترخیص این بیماران پروتکل های زیادی پیشنهاد می شود . با توجه به امکان تهیه و انجام اکوکاردیوگرافی به عنوان دستگاهی به نسبت ارزان تر و روشی قابل انجام و ایمن برای کلیه بیماران در بخش اورژانس ، بر آن شدیم تا نقش اکوکاردیوگرافی بر بالین بیمار را در پیش بینی سرانجام یک ماهه بیمارن مبتلا به آنژین قلبی ناپایدار با ریسک پایین مورد بررسی قرار دهیم. روش کار: ایم مطالعه به روش همگروهی (Cohort) در بخش اورژانس بیمارستان رسول اکرم(ص) بر روی 140 بیمار با درد سینه با تشخیص آنژین قلبی ناپایدار با ریسک پایین صورت گرفت. بیماران قبل از ترخیص اکوکاردیوگرافی شده و با استفاده از پیگیری تلفنی عوارض اتفاق افتاده در طول یکماه پس از ترخیص ثبت گردیده. یافته ها: 1/42 درصد (59 نفر) از بیماران زن و 57/9 درصد (81 نفر) مرد بودند. میانگین سنی افراد وارد شده به طرح 10=59 بود. افرادی که یافته غیر طبیعی در اکوکادریوگراغی آنها دیده شد(برون ده قلبی کمتر از چهل درصد یا حرکات غیر طبیعی دیواره قلب)در طول یکماه پس از ترخیص بطور معنی داری بیشتر از سایر بیماران مراجعه کننده به علت درد قلبی داشتند. نتیجه کلی: با توجه به مشکلات موجود بر سرانجام برخی آزمونها ، استفاده از اکوکاردیوگرافی بر ابلین بیمار که روشی در دسترس ، ایمن و حساس می باشد توصیه می گردد.