نقش معماری درتوسعه صنعت گردشگری با رویکرد توسعه اقتصادی در منطقه آزاد چابهار

منطقه چابهار در منتهی الیه جنوب شرقی ایران و در محیطی بکر و دور از هیاهوی کلانشهرها قرار دارد که با وجود ویژگی های طبیعی- محیطی و جاذبه های فرهنگی این منطقه مشتمل بر 74 مورد جاذبه طبیعی، 44مورد جاذبه فرهنگی -تاریخی و 110 مورد جاذبه انسان ساخت است. علاوه بر ریخت شناسی بی نظیر این منطقه، چابهار در شرایط خاص اقلیمی و زمین شناسی از جمله در عرضهای جغرافیایی و نزدیک به منطقهاستوایی واقع شده لذا دارای نوسانهای اندک دمایی در طول سال نیز می باشد که همین مسئله می تواند باعث تبدیل شدن این منطقه به قطب گردشگردی ایران شود.علاوه براین، وجود ساختارهای منحصر به فرد در این منطقه درکنار جاذبه های گردشگری تاریخی و فرهنگی، مناطق حفاظت شده و پوشش گیاهی به غنای گردشگری و توانهای بالقوه این منطقه افزوده است که موجبتوجه خاص سازمانهای یونسکو و گردشگری جهان به این منطقه شده است و از طرفی با توجه به وضعیت عوارض زمین شناختی منطقه با قابلیت درمانی و جذب گردشگر سلامت و بهره گیری از سایر جاذبه های نوارسواحلی جنوب شرقی،سرمایه گذاری در این منطقه برای پیشگیری و درمان طبیعی انواع بیماریها مناسب می باشد .این مقاله با استفاده از روش توصیفی و با مراجعه به منابع اطلاعاتی مختلف مانند کتب ، بروشور ، اسناداداری با هدف بررسی نقش معماری معاصر در ایجاد فضاهایی جهت بهره برداری مناسب و ایجاد پیوند بین جاذبه های گردشگری ، درمانی و طبیعی به منظور تبدیل شدن منطقه آزاد چابهار به عنوان قطب گردشگردی سلامت در منطقه خاورمیانه و جنوب آسیا و پاسخگویی نیازهای تفریحی و بهبود کیفیت درمانی و معیشتی ساکنان بومی منطقه نیز باشد که ایجاد چنین فضاهایی باعث رونق و شکوفایی اقتصادی ،رشد و توسعه جنوب شرق کشور می گردد

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ، گردشگری ، گردشگر سلامت ، توسعه اقتصادی ، منطقه آزاد چابهار