نقش مرمت و آسیب شناسی بناهای تاریخی درتوسعه گردشگری پایدار نمونه موردی :خانه مستوفی الممالک

بنای تاریخی بنایی است که به ما احساس شگفتی می دهد و برآن میدارد تا در خصوص مردم و فرهنگی که آن را خلق کرده اند بیشتر بدانیم . یک بنا دارای ارزشهای معمارانه ، زیبایی شناسانه ،تاریخی ، باستان شناسی و اقتصادی و ... و حتی ارزش سیاسی ومعنوی یا نمادین است ؛ ولی اولین تاثیر همواره احساسی است ، چرا که نمادی از هویت و تداوم فرهنگی و بخشی از میراث ماست .یک بنای تاریخی قبل از آنکه معرف صورت مسئله فنی – ساختمانیباشد در بر گیرنده یک سلسله روشهای تفکر و کردارست که راه و رسم زندگی مردمان عصر خود را بازگو می کند . همچنین میتوان عنوانکرد که بازشناسی معماری های قدیمی ، چه آنها که برجسته تر ، به عنوان منومان ها یا بناهای تاریخی مورد نظرند و چه بناهایی که تحت عنوان معماری بومی مطرح میشوند ، گذشته از این که خودگشاینده مسائل متعددی هستند ، پایه لازم و از مصالح غیر قابل تعویض تدوین هر نظریه ای است که مبنای روش مرمت وباز زنده سازی معماری قرار میگیرد .مرمت ساختمانهای قدیمی به دلایل مختلف و براساس مبانی نظری مدون ، و یا سیاستهای رایج در مدیریت متمرکز این بناها ، دوره زمانی نسبتا درازی را به خود اختصاص داده است اما قطعأ نمیتوان بناها را جدا از محیط در بر گیرنده آنها وبدون در نظر گرفتن نیازهای روز ، باز زنده سازی کرد . هدف این مقاله با روش تحقیق میدانی و کتابخانه ای وبررسی نمونه موردی بررسی ضرورت توجه و بازبینی نقش بناههای تاریخی ومرمت و آسیب شناسی کارکردهای مختلف آن در جهت توسعه پایدار وپرزنت کردن آنها در طرح های جامع گردشگری آمایشی و ارائه راهکارهایی برای مرمت و بازنده سازی این میراث تاریخی کشور بهویژه خانه مستوفی الممالک تهران بعنوان یکی از آثار ملی ایران با شماره ثبت 1۱۵۱ در جهت توسعه گردشگری پایدار است که باز زنده سازی و تغییر کاربری بناهای تاریخی یکی از روشها جهت برقراری رابطه معنادار بین گردشگری ،حفظ بناهای تاریخی و توسعه پایدار است .

کلیدواژه ها:

بنای تاریخی ، خانه مستوفی الممالک ، بناهای تاریخی تهران ، توسعه گردشگری پایدار ، مرمت و آسیب شناسی