تبیین هویت جهان وطنی در رویکرد زبان شناسی انتقادی

جهانی شدن ابعاد مختلفی دارد، اما ارتباطات و اطلاعات در تمامی ابعاد آن جایگاهی مرکزی را امروزه کسب نموده است؛ به طوری که آن را نوعی »انقلاب ارتباطی «تفسیر می کنند که تاثیرات شگرفی بر هویت انسان امروزی داشته است. بر این اساس، دنیای امروز صحنه تضارب جهانی شدن و هویت می باشد. آن گونه که در کنار سطح هویت محلی و هویت ملی شاهد حضور هویت ها در عرصه و گستره ای جهانی هستیم. لذا این پژوهش به بررسی تاثیرات جهانی شدن بر فرآیند هویت یابی در ساحت هویت جهانی وطنی تمرکز یافته و در مسیر مطالعاتی خویش رویکرد زبان شناسی انتقادی را به کار بسته و در پی آن است تا از این رهگذر وضعیت فوق را تبیین نماید. این نوشتار با روش تحقیق تحلیلی – توصیفی در پی آن است تا دریابد »چگونه نسبتی میان امر هویت یابی با وضعیت جهانی شدن برقرار می باشد؟ « و در پی دست یابی به پاسخ به این سوال، رهیافت گفتمان کاوی در زبان شناسی و مشخصا رویکرد زبان شناسی انتقادی به کار گرفته شده است. بر این اساس، فرضیه این پژوهش بر آن است که در تبیین نسبت میان هویت با عصر جهانی شدن، می توان دریافت که فرآند امر هویت یابی بر اساس رویکرد زبانشانسی انتقادی، زمینه محور و وضعیت مند بوده و شکل گیری و تداوم نسبی هویت، در نسبتی عام با وضعیت مندی آن قرار داشته است. همچنین از آنجا که عمده زمینه و وضعیت حاضر در عصر ما به دلیل گسترده ارتباطات، در تابعیت و انطباق گسترده ای با وضعیت جهانی شدن قرار دارد؛ لذا فرآیند امر هویت یابی نیز به طور عام از سوی تعابیر رویکرد زبان شناسی انتقادی قابل تبین می باشد.

کلیدواژه ها:

هویت ، جهانی شدن ، گفتمان کاوی ، زبان شناسی انتقادی ، هویت جهان وطنی