ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی ارقام اعادهکننده و نگهدارنده برنج با استفاده از صفات مورفولوژیکی

در برنامه های دورگ گیری گیاهان خودگشن، برای بهره وری بهتر از تفکیک متجاوز، می بایست والدین ازنظر ژنتیکی از همدیگر دور باشند تا برتری نتاج نسبت به والدین بیشتر اتفاق افتد. در این تحقیق از داده های حاصل ازاندازه گیری صفات کمی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی و طبقه بندی ارقام مورد مطالعه استفاده گردید. بدین منظور تعداد13 ژنوتیپ برنج در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه پژوهشی پژوهشکده ژنتیک و زیستفناوری طبرستان مورد ارزیابی قرار گرفتند. جدول تجزیه واریانس، اختلاف معنی داری را میان ژنوتیپ ها برای صفاتعملکرد تک بوته، تعداد پنجه های بارور، تعداد کل دانه در خوشه، تعداد دانه پر در خوشه، طول خوشه، وزن هزار دانه وارتفاع گیاه، طول برگ پرچم، عرض برگ پرچم مشخص نمود. مقایسه میانگین صفات با روش دانکن نشان داد، ارقامسپیدرود، دشت، نعمت به ترتیب بیشترین تعداد پنجه، تعداد دانه در خوشه و وزن هزار دانه و رقم IR-50 بالاترین عملکرد را در میان ارقام نشان داد. تجزیه خوشه ای به روش ward ارقام را در چهار کلاستر گروه بندی نمود، خوشه ی سوم (IR-50, IR5730IR، ندا) بیشترین مقدار عملکرد (بطور متوسط 8/65g) را در میان گروه های دیگر نشان داد لذا در برنامه های دورگ گیری با هدف افزایش عملکرد می توان از ارقام این گروه استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ارقام اعاده کننده و نگهدارنده ، برنج ، تجزیه کلاستر و تنوع ژنتیکی