جایگاه ارقام بومی واصلاح شده برنج با نگاه عملکرد، کیفیت، مصرف آب و فرهنگ مصرف در ایران

برنج دومین محصول مهم کشاورزی بعد از گندم بوده و غذای اصلی نیمی از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده است. اینمحصول، با سهم 20 درصدی در مقایسه با سهم 19 درصدی گندم و پنج درصدی ذرت منبع عمده انرژی غذایی برای 17 کشور درآسیا و اقیانوسیه، 9 کشور در شمال و جنوب آمریکا و 8 کشور در افریقا می باشد با وجود همه معیار های که برای کنترل رشدجمعیت به کارگرفته شده و می شود، جمعیت جهان هر ساله 1/5 در صد افزایش می یابد بطوریکه تا سال 2050 جمعیت جهان به مرز11 میلیارد نفر خواهد رسید. بنابراین برای تامین نیاز غذایی جمعیت رو به تزاید ، میزان تولید محصولات غذایی باید دو برابر شود تاامنیت غذایی تامین شود. امنیتی که خود تابعی از تغییرات طبیعی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. به نظر می رسد یکراهبرد علمی و پایدار در برنامه تولید برنج میتواند این عوامل را پوشش داده و از ظرفیت های موجود بطور بهینه استفاده نماید. میزانبهره برداری مطلوب از منابع تولید موجود، توسعه پایدار کشور، مزیت های نسبی تولید داخلی، عدم اتکا به واردات از عوامل موثر برتوسعه کشاورزی در تحقق خود کفایی محسوب میشود. عوامل متعددی بر تولید برنج در هر کشور اثر گذار بوده که از میان اینعوامل، مقدار عملکرد، کیفیت، میزان مصرف آب ، فرهنگ مصرف، تجارت وبازرگانی از عوامل مهم و تاثیر گذار در تولید پایدار برنج درجهان و ایران می باشند. در این مقاله سعی شد تا اهمیت و جایگاه هر یک از موارد فوق برای ارقام بومی و اصلاح شده در کشورایران در مقایسه با برخی کشور های مهم تولید کننده مورد ارزیابی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

برنج ، راندمان مصرف آب ، فرهنگ مصرف ، کیقیت ، عملکرد