بررسی میزان فعلیت (رعایت) سبک زندگی اسلامی و عوامل مرتبط با آن در میان شهروندان (مطالعه موردی: شهر گرگان)

پذیرش و فعلیت (رعایت) سبک زندگی اسلامی، می تواند بسترساز تمدن نوین اسلامی و پیشرفت همه جانبه باشد.از آنجا که رعایت کردن و عمل کردن به الگوی خاصی از سبک زندگی (اسلامی) متأثر از عواملی چون جنسیت، سن، منشاء اجتماعی، میزان تحصیلات، نوع شغل، میزان مصرف رسانه ای و ... می باشد، لذا هدف این مطالعه، شناخت میزان فعلیت (رعایت) سبک زندگی اسلامی و عوامل فردی، اقتصادی و اجتماعی مرتبط با آن، در میانشهروندان است. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده و جامعه ی آماری شامل کلیه ی شهروندان مقیم شهر گرگان می باشند که 400 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامهی محقق ساخته می باشد که اعتبار آن با استفاده از اعتبار صوری و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ0/815 مورد تأیید قرارگرفت. نتایج نشان داد میزان فعلیت (رعایت) سبک زندگی اسلامی (به معنای شناخت، باور و اعتقاد به شیوه های زندگی رایج در دین اسلام)، در حد زیاد بامیانگین 4/420 از5 است. رابطهی بین فعلیت رعایت سبک زندگی اسلامی با وضعیت تأهل، اعتماد اجتماعی، سن و وضعیت فعالیت مثبت بوده، در حالیکه این رابطه با سطح تحصیلات، پایگاه اجتماعی و مصرف رسانه ای (تلویزیون خارجی/ ماهواره، اینترنت و موبایل) منفی بوده به گونه ای که با افزایش هر یک، فعلیت (رعایت) سبک زندگی اسلامی کاهش مییابد. در انتها با عنایت به نتایج تحقیق پیشنهادهایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

فعلیت (رعایت) ، سبک زندگی اسلامی ، پیمایش ، گرگان