بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر روند تجمع ماده خشک و عملکرد ژنوتیپ های مختلف آفتابگردان

به منظور بررسی اثرتنش در شرایط متفاوت رطوبتی در ارقام آفتابگردان وتعیین مناسب ترین شاخص عکس العمل آفتابگردان در برابر خشکی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی آزمایشی بصورت طرح کرتهای خرد شده (اسپیلیت پلات) و درقالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین در سال 1391مورد بررسی قرار گرفتند. آبیاری در 4 سطح (پس از (شاهد) 60، 90، 120، و (تنش شدید)150میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A)، واز دو رقم آفتابگردان به نامهای رکورد و ایروفلور استفاده شد.اثرات تنش خشکی بر روند تجمع ماده خشک، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، عملکرد روغن کاملاً مشهود بوده بطوریکه در تنشهای شدید ژنوتیپ ایروفلور دارای کمترین تجمع ماده خشک،عملکرد بیولوژیک، ولی رقم رکورد دارای بالاترین مقاومت به خشکی در تنش های شدید خشکی بود.در نمودار تجمع ماده خشک بیشترین تجمع در زمان گلدهی بوده که این مقدار در تنشهای شدید کاهش بیشتری از خود نشان داد. ژنوتیپ ایروفلور در شرایط مناسب رطوبتی دارای بهترین عملکرد دانه بوده و این در حالی است که رقم رکورد در شرایط تنش دارای بهترین عملکرد بوده است.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، سطوح مختلف آبیاری ، تنش خشکی ، تجمع ماده خشک ، عملکرد ، عملکرد روغن