ناپایداری فضایی سکونتگاه های روستایی بخش گهواره شهرستان دالاهو

توسعه پایدار و دستیابی به آن از آرمانهای مطلوب هر کشور و دولت محسوب می شود که برای دستیابی به آن برنامه ها و سیاست ها و ابزار های گوناگونی طراحی و بکار گرفته می شود . روستاها با توجه به نقشی که در توسعه ملی دارند، از جایگاه ویژه ای در برنامه ریزی های توسعه برخوردارند. پایداری و ناپایداری سکونتگاههای روستایی تا حد زیادی بر دسترسی به منابع طبیعی، بخصوص منابع آب و خاک و امکان اشتغال متکی است، اما تحولات همه جانبه در سطح ملی و منطقه ای و نیز محلی که مسلماً بر شرایط زیستی این روستاها نیز بی تأثیر نبوده، به پایداری و ناپاید اری پاره ای از سکونتگاهها منجر گردیده است. تحقیق حاضر باعنوان ناپایداری فضایی سکونتگاههای روستایی بخش گهواره و با هدف شناخت و تحلیل عوامل موثر در ناپایداری سکونتگاههای روستایی صورت گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیف ی_تحلیلی می باشد. روش پژوهش شامل دو روش اسنادی شامل مطالعات کتابخانه ای و روش میدانی شامل برداشت ها و پرسشنامه و مصاحبه می باشد. اساس این پژوهش بر رویکرد توسعه پایدار بنیان نهاده شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که از میان عواملی چون محدویت منابع آب و خاک، بیکاری ، درآمد کم و فقدان خدمات و امکانات و غیره که در ناپایداری روستاها موثر بوده اند با توجه به فرضیات پژوهش ، عامل اقتصادی و سیاستگذاری های دولت درروند ناپایدار گشتن عرصه های روستایی نقش کلیدی ایفا نموده اند. که در میان عوامل اقتصادی عامل اشتغال و درآمد به طور قطع نقش تعیین کننده ای در پایداری عرصه های روستایی داشته است که ضرورت توجه اساسی دولت در برنامه ریزیها واتخاذ سیاستگذاریهای مطلوب را گوشزد می نماید

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، سکونتگاه های روستایی ، اقتصاد ، دولت ، بخش گهواره