بررسی اثر انواع فلزات قلیایی بر میزان جذب دی اکسید کربن در جاذب نانوساختار ZIF-8 با استفاده از شبیه سازی مولکولی

گرم شدن کره ی زمین و مخاطرات ناشی از آن لزوم جذب و جداسازی دی اکسید کربن را به عنوان یکی از اصلی ترین گازهای گلخانه ای موجود در جو پر رنگ تر کرده است. از میان تمامی روشهای کنترل و کاهش میزان دی اکسید کربن در محیط زیست، استفاده از روش جذب سطحی با استفاده از جاذبهای متخلخل پیشرفته چارچوب های آلی فلزی - 1(MOFs) بسیار مورد توجه می باشد. در این مقاله با بهره گیری از شبیه سازی مولکولی مونت کارلو GCMC ، میزان جذب دی اکسید کربن در یکی از جاذب های خانواده بزرگ MOF ها به نام 2 8 -ZIF مورد بررسی گرفته است. پس از اعتبار سنجی نتایج حاصل از شبیه سازی با مقادیر آزمایشگاهی، اقدام به اصلاح ساختار ZIF-8 از طریق اتصال انواع فلزات قلیایی لیتیوم، سدیم و پتاسیم( به اتصال دهنده آلی ) 2 متیل ایمیدازول ساختار مذکور، - گردید. اثر فلزات قلیایی خاکی بر میزان ظرفیت جذب CO2 در شرایط دمایی K 298 و فشار 1 اتمسفر از طریق شبیه سازی مولکولی مونت کارلو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که لیتیوم بیشترین اثر را بر افزایش میزان جذب دی اکسید کربن دارد و بعد از آن سدیم و پتاسیم قرار دارند.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی مولکولی ، چارچوب های آلی فلزی ، اصلاح ساختار ، عاملدار کردن چارچوب های آلی فلزی ، ساختار شبه زئولیت - ایمیدازول 8 (ZIF-8) ، زئولیت ، جذب و جداسازی دی اکسید کربن