بررسی وتحلیل مسئولیت مدنی زیست محیطی ازمنظر حقوق بین الملل و فقه اسلامی

درعصرحاضر محیط زیست انسانی و طبیعید رمعرض اسیب های جدی و فراوانی قراررگفته است و جبران آن خسارت نیز به دلیل ویژگیهای خاص آن به هیج عنوان قابل انطباق بانظریات سنتی مسئولیت مدنی نیست بنابراین سوالی درحوزه فقه محیط زیست یا فقه البیه وهمچنین حقوق محیط زیست اسلامی مطرح است که درپی گسترش و بروز بحرانهای محیط زیست آیا حقوق فقه توانسته است باتکیه برابزارها و مبانی خود به حمایت بیشتری ازانی عنصراقدام کند و یا نقش این رشته به ویژه درحقوق فقه فعلی منفعل و غیرپویا است که درباب جبران خسارت وارده برمحیط زیست اتفاق نظر چندانی بین نظریات حقوقی و فقهی حاکم جبران خسارات محیط زیستی وجود ندارد وبرعکس مبانی مورد پذیرش درعرصه های حقوق داخلی و بین المللی عموما حکایت ازتقویت و غلبه رویکرد مبتنی برنظریه ی تقصیر رادارند این تحول چندسالی است که درحقوق اروپایی اغاز شده است و برخی ازکشورها نیز اقدام به تصویب قانون ویژه ای برای جبران خسارات محیط زیستی نموده اند ازجمله آنها می توان به قانون مسئولیت محیط زیست فرانسه مصوب 2008 پرداخت دراین مقاله نگارنده سعی نموده است تا نشان دهد که چرا مسئولیت مدنی درحوزه خسارات محیط زیستی به ویژه برمبنای اموزه های فقهی و حقوقی نیازمند تحول است که البته ضرورت این امر را پیش ازاین برخی از حقوق دانان متذکر شده اند کاتوزیان 1387:285-311 مهمترین دستاورد این پایان نامه بازشناسی آن دسته ازنظریات مسئولیت مدنی حفظت ازمحیط زیست درفقه و حقوق است که بافلسفه بنیادین حفاظت حداکثری ازمحیط زیست سازگار است