بررسی راهکارهای معماری بیونیک در بافتهای فرسوده مسکونی در راستای کاهش پدیده جزیره حرارتی نمونه موردی منطقه 11شهرداری تهران

جزیره ی حرارتی عبارت است از گرم شدن کره زمین براساس تابش و بازتابش سطحی ناشی ازبرخورد نور خورشید مطالعات نشان میدهد که افزایش دما براساس گسترش جزایرحرارتی درتهران بیشتر ازسایرشهرهای کشور است یافته ها و نتایج پژوهش نشان میدهد افزایش درجه حرارت درتهران دراثر گسترش جزیره حرارتی بیشتر ازسایرشهرهای ایران بوده و منطقه 11 شهرداری تهران به دلیل اینکه قلب سیاسی و تجاری و فرهنگی تهران می باشد ازاین نظر حائزاهمیت است ازتعداد 500 بلوک مورد مطالعه درمنطقه 11 شهرداری تهران 63/76درصد بلوکها به طور میانگین دربهترین شرایط کمترین تاثیر پذیری را ازجزیره حرارتی حاکم برمحیط داشته و 26/21درصد ازبلوکها به صورت میانگین دروضعیت تاثیر پذیری شدید و 10/03 درصد دروضعیت تاثیر پذیری بسیار شدید قراردارد ازطرف دیگر باتوجه به اینکه بافت فرسوده درمنطقه 11 شهرداری تهران بیش از75درصد منطقه را تشکیل میدهد ولی تنها 39/08درصد کل بلوکها دارای شرایط تاثیر پذیری شدید ازجزیره حرارتی را دربرمیگیرد که این موضوع بیان کننده این مطلب است که معماری بافتهای نوساز و نیمه نوساز منطقه بطور محسوس بسیار ضعیف تر و اسیب پذیرتر ازبلوکهای بافت فروده دربرابر جزیره حرارتی عکس العمل نشان میدهند باتوجه به نتایج مطالعات نگارندگان مشخص شد که بلوکهای فرسوده منطقه 11 شهرداری تهران ازنظر کنترل و کاهش پددیه جزایر حرارتی درسطح متوسط و نیمه مطلوب و بلوکهای نوساز درسطح ضعیف و نامطلوبی قراردارند و نیاز شدید منطقه به استفاده ازراه کارهای مناسب معماری و شهرسازی برای کنترل و کاهش پدیده جزایر حرارتی که منجر به کاهش مصرف انرژی می گردد لازم و ضروری است

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری بیونیک ، جزیره حرارتی ، منطقه 11 شهرداری تهران