بررسی رابطه توسعه و رفاه اجتماعی

در این مقاله ضمن تعریف مفاهیم توسعه و رفاه، با وام گیری از تحقیقات اندیشمندان و نظریه پردازان و استفاده از برخی مطالب جمع آوری شده به روش کتابخانه ای و نیز روش کمی پیمایشی، ارتباط موجود بین توسعه اقتصادی و رفاه اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته و فرضیه وجود رابطه معکوس بین دو متغیر همیشه رفاه وتوسعه تأیید می گردد. یعنی اگرچه میزانی از رشد را در اقتصاد ایران شاهد هستیم اما برخلاف انتظار این رشد در موارد معدود به توسعه انجامیده است. از این منظر، نوسانات انتظار نرخ رشد، ضعف های مفرط اقتصادی، وجود بالای تورم و بیکاری در کشور و ... از جمله نکات مهمی است که نشان می دهد رشد در اقتصاد ایران، توسعه ایجاد نکرده است. از طرفی به عقیده هرزبرگ وقتی ما نیازهای فیزیولوژیکی و امنیتی انسان ها را رفع می کنیم.از میزان نارضایتی افراد کاسته می شود. ولی وقتی شرایطی فراهم می کنیم که نیازهای بالاتر انسان ها پاسخ داده شود، رضایت ایجاد می شود. در مورد اول (یعنی رفع نیازهای فیزیولوژیکی) عوامل بازدارنده را از بین می بریم ولی در مورد دوم (یعنی ایجاد رضایت) عوامل انگیزاننده ایجاد می کنیم. مورد اول را اقدام رفاهی و مورد دوم را اقدام توسعه ای می گویند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، رفاه ، نظریه نوسازی