بررسی الگوهای مطرح درطراحی نماهای اصلی خانه های دوره قاجاریه و اوایل پهلوی اول درتبریز

معماری ایران درگذر سده ها تنوع زیادی از خود به نمایش گذاشته هم در ساختار هم از نظر زیبایی شناسی و رفته رفته به نوعی منسجم و منطقی به دور از سنتها و تجربه های پیشین پیشرفته کرده است بدون ابداعات ناگهانی و با همه آسیب های مکرر برخاسته از تهاجمات و ضربه های فرهنگی این معماری به موقعیتی منحصر بفرد دست م ی یابد و این توانایی هنگامی مشخص می شود که کیفیتی خلاق و استثنایی برسراسر تاریخ معماری ایرانی غالب میگردد دراین میان خانه ها درپی دوره های تاریخی مورد مطالعه مخصوصا قاجار با ارایه طرحی به واقع ایرانی علیرغم شواهد زیادی از تاثیرات اروپای غربی بیشترین ویژگیهای معماری دوره خود را حفظ کرده اند کیفیت خاص معماری خانه های تبریز را باید ثمره نظم تعادل و توازنی تلقی کرد که برطرح و ترکیب همه اجزا خانه حاکم بوده است بدین گونه آنچه دراین خانه ها احساس یم شود فضایی ایمن و آرامش بخش جهانی متعادل و هماهنگ و بینهایتی را درمحدود است هیچ دیوار و دری و حتی هیچ شیشه و پنجره ای ساده رها نشده و بدون پرداخت نمانده است لذا دراین مقاله که حاصل انجام طرح پژوهشی در مورد خانه های مسکونی تبریز می باشد متن نمای خانه ها خوانده م یشود تا با استفاده از فرهنگ و سنت دیرینه خطا و صواب گذشتگان درجهت جوابگویی به نیازها یجامعه راه حلهای بدیع اصیل و تازه ای ارایه گردد