رابطه بین خودآگاهی هیجانی با شایستگی اجتماعی در دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه شهر اندیمشک

به طور کلی، شرایط در حال گذر جامعه، زندگی اجتماعی دانش آموزان را با مسائل و پیچیدگی های خاص خود مواجه نموده است. در این شرایط، یکی از مهمترین مهارتهایی که قادر است بالندگی و بهداشت روانی آنان را تقویت نماید شایستگی اجتماعی است. شایستگی اجتماعی، توانایی رسیدن هدف های فردی در تعامل اجتماعی همزمان با حفظ روابط مثبت با دیگران در همه ی زمان ها و موقعیت ها است که شامل مهارت هایی مانند تنظیم هیجان های فردی – توانایی ارتباط برقرار کردن، ادراک مناسب دیگران، توانایی حل مسأله، حل تعارض های بین فردی و توسعه ارتباط مؤثر با همسالان می باشد . شایستگی اجتماعی افراد را قادر به ایجاد و حفظ روابط بین فردی رضایت بخش، به دست آوردن پذیرش همسالان ایجاد و حفظ دوستی و خاتمه دادن به روابط بین فردی منفی و مخرب می نماید (مانزومکوین، 2004به نقل از کوچمانسکی 2010) هسته ی مرکزی شایستگی اجتماعی ، مهارت های ارتباطی است. افرادی که از شایستگی اجتماعی بالایی برخوردارند، در کشف دروغ دیگران م وفق تر عمل می کنند به نظر می رسد که شایستگی اجتماعی در فرایند رشد متحول می شود و رفتارهای اجتماعی بزرگسالان از فرایند اجتماعی شدن دوره ی کودکی ریشه می گیرد.