اصول ومعیارهای معماری وشهرسازی اسلامی درتجربیات مساجدشهرهای کویری نمونه موردی مسجدجامع اصفهان

انتقال تجارب گذشتگان ازنسلی به نسل دیگر باعث تداوم فرهنگی تحکیم هویت ملی و زمینه را برای پیشرفت و توسعه فراهم اورده است معماری گذشته ایران به خصوص دردوران پس ازاسلام مملو ازنمونه های با ارزش بکارگیری شیوه و پروراندن بنا بصورت کارا و بهینه و دستیابی به آنچه که امروز معماری فاخر نامیده میشود می باشیم علیرغم این واقعیت روشن متاسفانه تاریخ معاصر ایران درابعادمختلف با انقطاع فرهنگی و گسست ازتجارب تاریخی و اصول جاری درسنتهای ارزشمند مواجه شده ویکی ازاثار این گسست دورشدن ازهویت بومی و ارزشهای اسلامی دراثارمعماری امروز ایران میب اشد سوالی که دراین زمینه مطرح میشود این است که سخن گفتن ازمسجدبدون شناخت معنی و مفهوم شهر محله و ساختارکلی و اجزای آنها و ابعادانسانی و اجتماعی آن و نیز تاثیراین ساختار معنایی و مقیاس انسانی و اجتماعی برساختارهندسی و عملکردی مسجد و اجزای آن چگونه می باشد هدف ازاین پژوهش بررسی نقش معماری و شهرسازی اسلامی و اصول و معیارهای آن درمقیاس محله و شهر درمسجد یعنی قلب محله و شهر می باشد برای این منظور کلیه متون و مباحث مربوط به سمجد و انعکاسی کالبدی ازاندیشه قدسی و فرهنگ نظام مند اسلامی درساختار کالبدی و حتی فرایند رشد وتوسعه پایدارمسجد درمقیاس شهر درنظام معماری و شهرسازی اسلامی و هماهنگی با قوانین ویژه رفتاری اندیشه ها و فرهنگ مردم بررسی شده و نتایج نشان میدهد که متاسفانه امروزه دربرنامه توسعه شهری تنها کاربری اراضی موردتوجه قرارمیگیرد و به توسعه پایداردرقالب اندیشه اعتقادات و تفکرات مردم توجهی نمی شود

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، شهرسازی اسلامی ، معماری کویری ، مسجد ، هویت