بررسی رابطه بین سبک های یادگیری با خودکار آمدی رایانه ای در دانشجویان مقطع کارشناسی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین سبکهای یادگیری با خودکارآمدی رایانه ای در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 1388 1387 می باشد . جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی متشکل از 1850 دانشجو تشکیل دادند . برای نمونهگیری در این پژوهش از روش نمونهگیری خو ه شای چند مرحلهای استفاده شد. تعداد حجم نمونه در این پژوهش ابتدا 500 نفر بود که بعد از اجرای پژوهش و جمعآوری اطلاعات به دلیل حذف پرسشنامههای ناقص، تعداد حجم نمونه به 467 نفر کاهش یافت . ابزار اندازهگیری در این پژوهش شامل پرسشنامه سبکهای یادگیری کلب و پرسشنامه خودکارآمدی رایانهای مورفی، کوور و اوون بود . دادههای این پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی (میانگین، انحراف معیار و انحراف استاندارد، تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون t تست مستقل و ضریب همبستگی دو رشته ای نقطه ای) تحلیل شد و نتایج زیر بدست آمد: بین نمرات خودکارآمدی رایانهای افراد با سبکهای یادگیری مختلف تفاوت معنی داری در سطح 1000/0 وجود دارد . دانشجویان دارای سبک یادگیری همگرا دارای میزان خودکارآمدی رایانه ای بیشتری نسبت به دانشجویان دارای سبک یادگیری واگرا در سطح 1000/0 دارند و دانشجویان دارای سبک یادگیری جذب کننده دارای میزان خودکارآمدی رایانه ای بیشتری نسبت به دانشجویان دارای سبک یادگیری انطباق یابنده در سطح 001/0 دارند. همچنین بین جنسیت و خودکارآمدی رایانهای رابطه مثبت و معناداری در سطح 0001/0 وجود دارد

کلیدواژه ها:

سبکهای یادگیری ، خودکارآمدی رایانه ای ، خودکارآمدی ، یادگیری ، آموزش