بررسی نقش عوامل کاربری زمین در کیفیت پایداری اجتماعی شهر(نمونه موردی: شهر محمدیه)

زندگی شهری پایدار، دستاورد اجتماعات پایدار است. روزگاری محلات و فضاهای شهری ما به عنوان یک اجتماع پایدار،ایمن، سرزنده و پر رونق و با هویت به شمار می رفتند. چیدمان کاربری ها در فضاهای شهری و مراکز محلات و شهرها به نحوی بود که مردم را از هر پایگاه اجتماعی و انسانی به سوی خود فرا می خواند. این امر نمونه واقعی پایداری اجتماعی در محلات و شهرها بود که در شهرهای دوره معاصر و در لابه لای کاربر یهای زمین شهری که در کنار هم قرار گرفته اند کمرنگ تر شده است. فضاهای شهری امروزی غنای اجتماعی محلات گذشته را ندارند که به نظر می رسد بحث کاربری زمین و نحوه برنام هریزی آن م یتواند یکی از دلایل ریش های و مهم آن باشد. لذا این پژوهش با هدف بررسی و ارزیابی تأثیر عوامل کاربری زمین بر روی پایداری اجتماعی در محله یک شهر محمدیه با تکیه بر شاخص های اجتماعی و کاربری زمین منتخب پژوهش، به روش توصیفی - تحلیلی انجام گرفته است. داده های مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی بهکمک تکمیل پرسشنامه گردآوری شده است. در پایان با توجه به نتایج تحلی ل های برآمده از روند تحقیق این نتیجه حاصل شد که هر یک از معیارهای کاربری زمین تأثیر مشخصی بر پایداری اجتماعی محلات شهر دارند که قابل بررسی و سنجش کمی و کیفی هستند

کلیدواژه ها:

کاربری زمین ، پایداری اجتماعی ، پایداری شهری ، شهر محمدیه