معماری پایدار در طراحی اقلیمی بناهای منطقه سرد وخشک ( نمونه موردی شهر اردبیل)

در کاربرد مفاهیم پایداری در معماری، مبحثی تازه را به نام معماری پایدار، معماری اکولوژیکی، معماری سبز و معماری زیست محیطی باز کرده است که همگی این ها دارای مفهوم یکسانی هستند و بر معماری سازگار با محیط زیست دلالت دارند.با جمع بندی نظرات و ایده های تمام نظریه پردازان فوق می توان گفت معماری پایدار که در واقع زیرمجموعه طراحی پایدار است؛ یکی از جریان های مهم معاصر است که عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. معماری پایدار مانند سایر مقولات معماری، دارای اصول و قواعد خاص خود است و به طور کلیاین سه مرحله را در برمی گیرد: 1- صرفه جویی در منابع 2- طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی 3- طراحی برای انسان، که هر کدام آن ها استراتژی های ویژه خود را دارند.یکی از سمبل های معماری پایدار، معماری سنتی ایرانی است که به موضوع های اکولوژیکی و کارآیی انرژی ،هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه وهم به لحاظ پایین بودن قیمت جاری و کارکردی بنا ،پاسخگو بوده است. هدف این مقاله ارزیابی اقلیم و معماری پایدار مناطق سرد در شهراردبیل می باشد که ضمن حفظ هویت های فرهنگی در ساخت و ساز، کاهش مصرف منابع طبیعی، ارتقاء سطح زندگی همواره اصولی چون مردم واری،درونگرایی، استفاده از مصالح بومی و ... رعایت شده است. این پژوهش با روش توصیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد،کاربرد مصالح بومی و استفاده بهینه از زمین و محیط در ساخت و ساز بناها در نهایت دقت از جنبه اقتصادی باصرفه ، در صورتی مهم ترین نکته در معماری جدید استفاده بیش از حد از انرژی های غیر قابل تجدید (فسیلی) است که علت اصلی آن استفاده از مصالح نامناسب وحمل ونقل آنها و طراحی اشتباه بنا با استفاده از وسایل گرم کننده وخنک کننده با توجه به شرایط اقلیمی است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سنتی ، اقلیم سرد ، اردبیل