شناسایی انواع فضاها در خانه های مسکونی در راستا افزایش حس تعلق به مکان ( با تاکید بر حرکت و تغییر پذیری )

تغییر و حرکت ، به عنوان یکی از نیازهای فطری انسان ،همواره مطرح است.این نیاز، در گذشته به گونه های مختلف درمعماری دیده شد؛ از جمله ،حرکت (کوچ) در فضاهای داخلی خانه های مسکونی مانند جابه جایی بین فضاها یی نظیر : زمستان نشین و تابستان نشین ،زیر زمین، و...، انعطاف پذیری مبلمان داخلی همچون ارسی ها ، درب های متعدد خانه ها و سایرعناصر معماری ،که امکان کوچ موقت را، فراهم می کردند . این جابه جایی و تغییر در باطن و ذهن انسان حرکتی است، صعودی که نیاز فطری انسان را برآورده می سازد و به ایجاد حس تعلق و معماری پایدار کمک می کند. مقاله حاضر سعی دارد بر پایه مرور متون و اسناد مرتبط ،مشاهدات میدانی ،ضمن ارائه تعاریف مرتبط، به شناسایی انواع فضا ها و ماهیت اصلی آن ها ،در چگونگی اثر گذاری و افزایش حس تعلق با تاکید بر حرکت ساکنان و تغییر پذیری عناصر بپردازد. نتایج حاکی از آن است که وجود تغیراتی همچون ،تغییر ارتفاع ، تغییر مکان در بین فضاها ی باز ، بسته ،نمیه باز ،تعدد و تنوع کاربری ها ، تفاوت دما در فضا ها (در راستا اسایش حرارتی) ،تفاوت میزان نور، صدا در فضا ه ا (در راستای اسایش جسمی و روحی ،صوتی و بصری) ، تعدد دسترسی ها، بر انگیختن حس اکتشاف ،در فضا های معماری ،عناصری هستند، که به کمک ان ها می توان فضا هایی در راستا افزایش حس تعلق، طراحی نمود.؛که با راهکار های نوین می توان این فرصت حرکت و تغییر پذیر را جهت افزایش حس تعلق در معماری مسکن معاصر، ایجاد کرد.

کلیدواژه ها:

حرکت موقت ، فضا های مسکونی ، حس تعلق ، تغییر پذیری