شناسایی عوامل موثر در ایجاد پل خواجو به یک فضای شهری خطی موفق بر اساس معیارهای یان گل

توجه بیش از حد به جابجایی سواره در دهههای اخیر، سبب افت کیفیت فضاهای شهری خطی شده و مفهوم پل را به عامل ارتباط دهنده دو نقطه تقلیل داده است. به همین دلیل، مناسب است که در کنار توجه به ساختار سازهای پلهای جدید، به نقش، مفاهیم و ویژگیهایی که سبب موفق ی ت نمونههای گذشته شدهاند توجه شود. پل خواجو در شهر اصفهان یکی از این فضاهاست. از این رو و با نگاه به ا ی ن نمونه مورد ی، سوال اصل ی پژوهش حاضر بررسی علت سرزندگی تداوم یافته در این بنا و هدف، تبیین رویکردی بود که سبب ایجاد بقا و غنای زندگی گذشته و حال در ای ن بنا شده است. برای این کار نخست به واکاوی مفهوم طراحی شهری و معیارهای ایجاد مکان مطلوب از دیدگاه یان گل به عنوان یک ی از نظری ه پردازان اجتماعی پرداخته شد. سپس کارکردها و زندگی جاری پل در ادوار مختلف به کمک روش تحق ی ق توص یفی- تحلیل ی بر اساس منابع مکتوب و برداشتهای میدانی بررسی شد. یافتههای پژوهش نشان داد که پل خواجو به معیارهایی که یان گل برای ایجاد مکان مطلوب بیان کرده (محافظت، آسایش و لذت) در طول دوران پاسخ داده است. بر اساس همین معیارها و با بررسی رفتارها ی جار ی در دوران مختلف پل خواجو، رویکردی معین مشخص گردید که به سومین معیار یان گل در ایجاد مکان مطلوب (لذت) مرتبط است و برخاسته از پ یوند انسان، فرهنگ و معماری در بناست. این رویکرد که سبب سرزندگی و غنای معماری بنا در طول دوران مختلف شده، رویکرد تفریحی زندگی است

کلیدواژه ها:

اصفهان ، فضای شهری ، پل ، پل خواجو ، زندگی اجتماعی