بررسی نقش معماری سیستم حمل و نقل هوشمند در کنترل ترافیک نمونه موردی: طرح ترافیک شیراز

با توجه به تعداد و سرعت تکامل وسائل نقلیه در دنیا، نیاز به کنترل آنها روز به روز بیشتر احساس می شود. با توجه به این سرعت رشد یکی از راه های کنترل وسائل نقلیه، حمل و نقل هوشمند می باشد. حمل و نقل هوشمند در ایران همانند دیگر کشورهای جهان اما با سرعت کمتری در حال رشد می باشد. در این زمینه می توان گفت که ایران هماهنگ و همگام با کشورهای جهان در مسیر هوشمندی حمل و نقل به پیش نمی رود که به نظر می رسد برای رفع این مشکل می بایستی شهرها متناسب با نظام برنامه ریزی ملی در مسیر هوشمندی حمل و نقل سوق داده شوند.در این تحقیق سعی بر آن شده است تا ضمن بیان مقدمه ای از موضوع، تعاریف و اهمیت آن به بررسی تجارب جهانی در زمینه حمل و نقل هوشمند و معماری حمل و نقل هوشمند پرداخته شود. در ادامه طرح ترافیک شیراز، مشکلات و دلایل شکست آن به عنوان نمونه موردی، مورد بررسی قرار گرفت.نکته قابل توجه در مورد این کلانشهر این است که حمل و نقل هوشمند به صورت مقطعی و در زمانهایی که نیاز مبرم بوده اجرا گردیده و نه متناسب با ساختار و برنامه جامع یا طرح ساختاری ملی در این زمینه که عدم هماهنگی و تطابق، صرف هزینه های گزاف و مشکلاتی را در پی داشته است. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانه ای می باشد و با نگاه به تجارب قبل و سعی محققان در بررسی و – اطلاع از سیستم حمل و نقل هوشمند در ایران که امری مهم و مورد نیاز می باشد به پیش برد تحقیق همت گمارده شده است

کلیدواژه ها:

معماری حمل ونقل هوشمند ، تجارب جهانی حمل و نقل هوشمند ، طرح ترافیک شیراز